باغ گلابی

 

بعد از مرگ پدربزرگم یه نفر آدم نیازمند چندوقت یک بار سراغ پدرم می‌رفت و از خوابی می‌گفت که  شب گذشته دیده و در خوابش پدربزرگم در باغی سرسبز و خرم بوده و به او گفته برو سلام منو به پسرم برسون  و پدرم هر دفعه کمکی به این مرد می‌کرد. پولی می‌داد و می‌گفت خوشحالم کردی خدا رفتگان تو را هم بیامرزه اینو بگیر برای پدر من هم یه فاتحه بخون. 
یکی از روزها که رفته بودم به کارگاه پدرم برای کاری و پدرم هم بیرون بود، اونجا منتظرش نشسته بودم برگرده مرد بی‌نوا اومد و چون پدر نبود شروع کرد از خوابش برای من تعریف کرد. و گفت دیشب بابابزرگت رو توی یک باغ گلابی دیدم که یک گلابی از درخت چید و به من داد و گفت سلام منو به بچه‌هام برسون. منم به شوخی گفتم دایی‌جان دفعه بعد که بابابزرگم اومد به خوابت لطفا ازش بپرس سند و بنچاق آن باغ گلابی کجاست؟ بچه‌هاش بقیه املاکش رو تقسیم کردند و فروختند و خوردند و تموم شده، خبری از اون باغ نداشتند، ازش بپرس و اومدنی به بابام بگو تا اونو هم یه کاریش بکنند. فعلا که بابا اینجا نیست.  مرد بی‌چاره رفت که رفت و برنگشت. و بلاخره ما نتوانستیم بفهمیم اون ملک باغ کجا بوده و سندش کجاست.
(ایموجی: تخم‌سگ‌بازی) #خاطره

ایموجی مینیاتور

مرد مینیاتور در حالی که التماس در چشمانش موج می‌زند، به دامن زن مینیاتور آویخته و جام شرابی به سویش گرفته است و زن از کمر در خلاف جهت مرد چرخیده و نگاهش را تا حد ممکن از او دور ساخته است. اما به رغم همه‌ی اینها پیداست که میلی پنهان در زیر پوستش در حال فوران است. این میل پنهان همچنین از نگاهی که از گوشه‌ی چشم به مرد مینیاتوری می‌کند، قابل تشخیص است. به نظر می‌رسد که زن مینیاتوری سال‌ها منتظر این لحظه بوده و حالا که پس از سال‌ها مجال عشوه‌گری یافته، به رغم گونه‎های به سرخی نشسته‌اش، سعی دارد خونسرد و بی‌تفاوت جلوه کند. مرد مینیاتوری البته در قید این حرف‌ها نیست و با موهای ریخته بر پیشانی و با نگاهی خیره به زن می‌نگرد. مرد مینیاتوری تنها در فکر وصال معشوق است و هیچ ابایی ندارد از اینکه قیافه‌اش مانند آدم‌های احمق در تاریخ ثبت شود.

دیوان حافظ صفحه‌ی ۲۳  تصحیح دکتر قاسم غنی و علامه قزوینی، چاپ بیست و سوم